De kerkuil die onder stress een toneelstukje opvoert
Begin augustus was de uilenwerkgroep op een ochtend bezig met noodzakelijke werkzaamheden nabij een nestkast van een kerkuil. Zoals gebruikelijk vliegt dan de kerkuil de kast uit. Een normaal beeld waar we ons niet druk over maken, want de uil keert vanzelf weer terug. Hoe anders was het nu!
In de avond werden we door een medewerker van de dierenambulance geïnformeerd dat zij een kerkuil hadden opgehaald. Op de vraag waar dan, bleek dat dit 200 meter verwijderd was van de plek waar wij die ochtend de werkzaamheden hadden uitgevoerd. De kerkuil was ter plekke onder een container terecht gekomen en door de aanloop van een groot aantal mensen was de uil in de stress geraakt en in paniek tegen een kind aangevlogen. Nu komt een wetenswaardigheidje. Een kerkuil houdt zich vervolgens dood. Zijn ledematen worden slap en hij kijkt nauwelijks nog fatsoenlijk uit zijn ogen. Omstanders schrokken natuurlijk en dachten dat de uil zwaar gewond was geraakt.
De dierenambulance had de uil inmiddels overgebracht naar het vogelasiel in Tilburg met uiteindelijke bestemming het vogelrevalidatiecentrum in Zundert. Dit alles gaf een bijkomend, niet onbelangrijk probleem. In de nestkast zat een uilskuiken die inmiddels niet meer gevoed werd. Dezelfde avond nog en de volgende ochtend zijn wij bij de nestkast gaan kijken of er misschien nog een tweede volwassen uil was die de verzorging voor het jong had overgenomen. Dit bleek helaas niet het geval te zijn. Nu moest het uilskuiken ook naar de opvang of, beter nog, de ‘gewonde’ uil naar huis en zijn taak als verzorger weer op zich nemen.
Gelukkig verbleef de kerkuil nog in het vogelasiel in Tilburg en hij had de nacht goed doorgebracht. Hij vloog ontspannen rond en liet zich de maaltijd in de opvang meer dan goed smaken. De keuze was dus niet moeilijk. Uil in de auto en mee terug naar Goirle, waar hij herenigd werd met zijn jong. Hij blij, het jong blij
want die werd weer gevoed en ook wij blij dat het uiteindelijk allemaal goed was afgelopen.
Hans van der Schoot