Bloemenzaadjes - uitdeelactie tijdens het schilderen

Bloemenzaadjes - uitdeelactie tijdens het schilderen
Photo by Ellie Pourreza / Unsplash

Het was eind februari 2020, toen Corona ook in Nederland uitbrak en vooral in Brabant. Al snel volgden er, van overheidswege, allerlei maatregelen om de besmettingen in te perken. Zelf zat ik in mijn examenjaar schilderen op de Stedelijke Academie der Schone Kunsten in Turnhout, oftewel kort gezegd: “het SASK”, en die sloten hun deuren. Tja, dat werd dus thuis schilderen en mijn
woonkamer veranderde al snel in een uitdragerij van schildersdoeken, kwasten, tubes verf, e.d.

Het voorjaar brak aan en het geplande voorjaarsevenement van Groener Goirle, waar ik deel van uitmaakte, mocht niet doorgaan, evenals alle andere bijeenkomsten. Na een maand binnen zitten, was ik het goed beu en besloot ik om mijn medestudenten uit te nodigen om voortaan buiten te gaan schilderen. Er was animo voor en vanaf dien, waren we vaak te vinden op mooie plekken in de natuur met ons schildersgerief.

De zomer liep te einde en ik had gaandeweg, al heel wat bloemenzaadjes verzameld van klaprozen, papavers, stokrozen, de sierdistel, zonnebloemen, het afrikaantje, de judaspenning, enz. Ook het zaad, van diverse groentes.
Terwijl ik aan het schilderen was in het bos, besloot ik om die zaadjes uit te delen aan de voorbijgangers. De meeste waren erg verbaasd, dat ze zomaar gratis zakjes met zaadjes kregen, maar het maakte ze ook blij en enthousiast. Natuurlijk wilden ze weten, waarom ik al die moeite deed en dan legde ik uit, dat ik aangesloten ben bij het biodiversiteitteam van Goirle - Riel, het belang van meer groen, dat het toch zonde is, om al dat zaad in de kliko te laten verdwijnen, dat bloemen de mensen blij maken, enz, enz.

Uiteraard waren er ook mensen bij, die alleen een versteende tuin hadden en dus niks aan die zaadjes dachten hebben, maar dan toonde ik ze de A4-foto van de versteende brandgang, die achter mijn huis ligt, waarop een ware zee van bloemen prijkt. Dit alles door wat zaad te zetten in die halve centimeter grond, tussen de muur en het tegelpad. Mocht dat ze niet overhalen, dan had ik wel zaadjes voor ze, die het ook in plantenpotten goed zouden doen, waaronder die van de nachtschone, de cherrytomaat, of het slaapmutsje. Degene, die alleen interesse hadden in groentezaadjes, raadde ik aan, om ook de afrikaantjes tegen de luis en aaltjes te planten, alsmede de klaprozen ter bestuiving, voor een goede oogst.

Op die manier heb ik inmiddels meer dan tweeduizend zakjes zaad
uitgedeeld. En...nee, ik tel ze niet, maar ik heb al meer dan 20 dozen
met ieder 100 koffiefilterzakjes verbruikt.

Het buiten schilderen, doe ik nog steeds en wie wil meedoen is van harte welkom. Wie zijn telefoonnummer geeft, zal ik dan een berichtje sturen, waar ik ga schilderen. Antwoorden hoeft niet, kom gewoon, als het u uitkomt.
Neem wel zelf gerief mee. Het gaat om het plezier, de sociale inter-
actie en vooral om het genieten van de natuur.

Cobi van Baalen