Een avond gierzwaluwen tellen in Goirle
Na een dag van aanhoudende regen klaarde het ‘s avonds gelukkig op. Die avond had ik met Bart, van ons Biodiversiteitteam, afgesproken door Goirle te fietsen om naar Gierzwaluwennesten te speuren. We hadden afgesproken om 21.00 uur vanaf de Hovel te vertrekken. Daar aangekomen werden we verrast door het gehuil en gedreun dat uit de luidsprekers van de kermis knalde. Geen goede keuze dus. We zochten maar snel de stillere straten van het dorp op. Nu heeft het Biodiversiteitteam een aantal jaren geleden in gevel van het verzorgingshuis de Geeracker gierzwaluwneststenen laten inmetselen. Die moesten ook dit jaar weer worden gecontroleerd. We fietsten er met een omweg heen om onderweg nog wat te kunnen rondkijken. Het vinden van nesten onder de daken en dakranden is een arbeidsintensieve bezigheid. In een flits schieten de vogels een gat of kier in en dat moet je dan maar net hebben gezien. Gelukkig is het zo dat je er jaren over mag doen om de nestplaatsen te vinden want eens een Gierzwaluw een nestplaats heeft betrokken dan blijft hij die houden voor de rest van zijn leven. Gierzwaluwnesten zijn daarom bij Wet het jaar rond beschermd en mogen niet zomaar worden verwijderd, dus ook niet in de wintermaanden. Vanaf het Kerklaantje konden we aan de achterzijde van het verzorgingshuis komen. Waar fruitbomen met eronder een rijke bloemenweide staan, zetten wij de fietsen. Het is een genot om te zien hoe tal van klaversoorten in de kleuren wit, geel, paars, rood en rose tussen Teunisbloemen en Kaasjeskruid vormen een tableau voor de bewoners die vanaf het balkon erop uit kijken. Dit dankzij noeste arbeid van Rob en Hendt van ons B-team. Van hier af hadden we mooi zicht op de 20 nestgaten in de gevel welke tijdens de bouw waren uitgespaard en waarachter betonnen nestkasten in de spouw zitten. De zon was al weg toen er nog enkele Gierzwaluwen over het gebouw vlogen. Nu was het een kwestie van goed opletten of er vogels in of uit de gaten zouden vliegen. We zagen dat een van de gaten aan de onderzijde flink met witte kalkstrepen was besmeurd. Dit duidt op een Spreeuw die de kast heeft ingenomen. Ondanks de smalle invliegopening moet deze vogel binnen zijn gekomen. Gierzwaluwen maken veel minder kalkstrepen is onze ervaring. We wachtten en wachtten, zagen af en toe een Dwergvleermuis, een Gierzwaluw die in een van de gaten vloog. Het was 10.30 toen ik besloot nog even met mijn nieuwe verrekijker de achterzijde van de Sint Jan af te scannen. Je weet maar nooit dacht ik en stelde scherp op een gat in een dakkapelletje. Er kroop iets uit. Verdomd!: de kop van een Kerkuil. Met een mooie vlucht streek hij neer in een dichte den. Toen nog een en even later nog een. Wat een tref!, 3 Kerkuilen, riep ik nog. Mijn woorden waren nog niet koud of ik hoorde boven me Tsjik, tsjik, ik keek omhoog en zag in de avondlucht het silhouet van een snel vliegende Houtsnip in de richting van het bos gaan. Tjee, veel natuur in Goirle zei Bart. Ja, zei ik en ik voegde er Cruijffiaans aan toe: maar je ziet het pas als je kijkt!
Wilt u ook leren kijken en meer zien in de natuur? Neem dan contact met ons op en ga een keer mee met een van onze excursies.
