Geslaagd traject met de drie kerkuil-weesjes

Woensdag 26 oktober 2022 was het zover. De drie kerkuil-weesjes, die vanaf het voorjaar in het vogelasiel in Someren zijn opgegroeid, zijn teruggekomen naar Goirle en uitgevlogen.

Hoe zat het ook alweer?

Nadat de onfortuinlijke ouder-uil in het voorjaar de dood vond in de St. Janskerk in Goirle en dus niet meer in staat was om de drie pasgeboren uiltjes in de nestkast te verzorgen, zat er niets anders op dan de uiltjes op te laten groeien in de opvang. Vier maanden lang heeft de opvang zich ontfermd over de uiltjes en ze zodanig goed verzorgd dat het nu tijd werd om ze uit te laten vliegen. Getraind om zelf voedsel te kunnen vinden, moeten ze uiteindelijk zelfstandig verder. Ook niet langer meer samen met broers of zussen zoals in de opvang, maar helemaal op zichzelf aangewezen. Dit klinkt misschien hard, maar in de natuur gaat het er eender aan toe. Ook daar worden de uilen in het najaar door de ouders verdreven en worden ze verplicht om op eigen benen te gaan staan.

Voorbereidingen

Drie nestkasten op verschillende locaties binnen onze gemeente waren al een paar weken voor hun komst geprepareerd en afgesloten zodat andere vogels de kasten niet konden ‘kraken’. Middels een voorafgaand onderzoek hadden we gezocht naar drie levensvatbare plekken. Dat wil zeggen, geen concurrentie in de directe omgeving van andere (kerk)uilen, voldoende veiligheid en genoeg voedsel in de vorm van muizen. In samenwerking met enthousiaste gastgevers die ons ter wille waren, zijn we dit proces ingegaan.

Artikel voor de krant

Het Brabants Dagblad was geïnteresseerd om hier een artikel aan te wijden en de verslaggever en fotograaf zijn dan ook in de avond van 26 oktober aangesloten. Voorzien van een zaklamp en goed uithoudingsvermogen werden de trappen beklommen en de nok van de kerk bereikt, om getuige te zijn van het plaatsen van één van de uilen in de nestkast daar. Tegelijkertijd werden de twee andere uilen in de kasten in het buitengebied geplaatst.

Uitvliegen

Voorzien van voldoende voedsel werden ze drie dagen opgesloten. In deze periode konden ze wennen aan de nestkast en de omgevingsgeluiden. Op dag drie, net voor het invallen van de schemer, was het grote moment aangebroken om de kasten te openen en de uilen los te laten. De grote vraag was natuurlijk of ze de nestkast en omgeving als thuisbasis zouden gaan zien? Na het openen van de nestkasten bleven de uilen rustig in de kast zitten. Dat was hoopvol. Nadat de schemer echt was ingevallen zijn ze uitgevlogen en kwam het spannendste moment. Zouden ze terugkomen?

Resultaat

Half december hebben we de balans opgemaakt. De uil heeft de kerk als zijn thuis omarmd.  Dit is uiteraard prettig omdat deze kast in het verleden goede broedresultaten liet zien. Het zou mooi zijn als dit voortgezet kan worden. Eén van de twee uilen in het buitengebied wordt regelmatig gezien op het erf en heeft daar zijn intrek genomen. De andere uil in het buitengebied is helaas in één streep weggevlogen en heeft zich niet meer laten zien. Voor deze gastgevers ook erg jammer, maar de natuur laat zich nu eenmaal niet helemaal sturen.

Als uilenwerkgroep zijn we erg verheugd met dit mooie resultaat en zijn we de gastgevers en de vogelopvang dankbaar voor hun zorg en samenwerking met ons in dit traject.