Loslopende graspieper

Het water in de Leij staat hoog en stroomt wild. Als ik de kinderwagen over het bruggetje duw zie ik de man bij de paal staan. Hij bestudeert iets pluizigs in zijn hand. Nieuwsgierig kom ik dichterbij.

Een kleine stille vogel, 10 cm van snavel tot staartpunt, de zachte veertjes wapperend in de felle wind. Een grote zwarte hond dartelt over het terrein een rondje om ons heen. De man vertelt dat zijn hond het zojuist bij hem heeft geapporteerd. Hij zegt: “Hij was al dood toen mijn hond hem vond want die kan zelfs kleine kuikentjes levend apporteren. Ik denk dat het een jonge vogel is, misschien een watersnip?”

Ik weet het ook niet maar zie wel dat deze vogel niet heel erg jong en niet heel lang dood is.

De man is blij met mijn hulp bij de determinatie. Ik maak een foto van het vogeltje en stuur hem naar de groepsapp van mijn B-Teamvrienden. Al gauw komt het antwoord: een volwassen graspieper.

Wat is er gebeurd? Heeft dit vogeltje zich schuilgehouden tussen het ruige gras en vloog het niet op tijd weg? Hoorde het de hond niet aankomen door de harde wind en de regen?

De man is nogal ontdaan door de dood van de graspieper. Dit was nooit zijn bedoeling. Want zijn hond is zo goed getraind. En hij houdt heel erg van de natuur. Hij trekt zelf een conclusie: ik kan mijn hond niet meer los laten lopen in de buurt van een natuurgebied.

We praten nog een tijdje door over de natuur van Goirle. Hij vertelt over vroeger, zoveel patrijzen als hij hier toen zag! Hij is erg teleurgesteld in het beheer van het landgoed. Er is zo weinig meer over van die rijke natuur.

Ik vertel over het doel en de activiteiten van het Biodiversiteits-Team van Goirle, over de werkgroepen en de samenwerking met vele boeren bij de bescherming van onze weidevogels. Ik zeg dat ook zijn kennis en stem kan bijdragen aan verbetering van onze omgeving. En dat veranderingen soms ineens snel kunnen gaan.

Mijn kleinzoon is wakker geworden van onze stemmen en ik neem afscheid van de man. We zijn allebei blij met onze natuurontmoeting. Hij belooft om een kijkje te nemen op de website van Stichting Biodiversiteit Goirle-Riel. Een hoopvolle uitkomst van een trieste gebeurtenis.

Met mijn hoofd vol gedachten duw ik de kinderwagen in wind en regen richting huis.